Μπορείς

Διακόπτης.
Ανάβει, σβήνει.
Μέρα, υπερπροσπάθεια να νιώσεις το φως να διαπερνάει το σκληρό δέρμα, να φτάσει ως τα μέσα σου.
Νύχτα, όλα είναι σαν μια συμφωνία, πνίγεσαι και κανείς δεν μπορεί να δει γιατί το σκοτάδι κρύβει τα σκοτάδια σου.
Παλεύεις μια μάχη που δεν μπορεί να δει κανείς, δεν έχεις συμμάχους και εχθρός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.
Αναπνέεις με δυσκολία, όμως συνεχίζεις να σηκώνεσαι κι ας πέφτεις όλο και πιο δυνατά.
Γελάς και δακρύζεις από ευγνωμοσύνη που κατάφερες να το νιώσεις, μια στιγμή κι έπειτα δυο.
ΕΣΎ ΡΩΤΆΝΕ?
εσύ η χαρά της ζωής?
Εγώ ναι.
Δεν είσαι μονοδιάστατος θυμήσου να ποτίζεις την ψυχή σου να ανθίζει, σπάσε τα καλούπια και βγες απτό κέλυφος στο φως.
Μπορείς, μπορούμε κι ας νιώθεις αποκαμωμένος.
Για τα διάφανα βλέφαρα, τα χαμογελά τις ζέστες αγκαλιές. την θάλασσα και τα αστερια είσαι πάντα ο ίδιος.
Μείνε στο τώρα και ανταλλαξε τις άσχημες σκέψεις με τις πιο όμορφες στιγμές σου, φτιάξε μέσα σου ένα ανθρωπινό
πατσγουορκ κουβερτακι και τύλιξε την ψυχή σου κάθε φορά που νιώθεις χαμένος.
Μπορείς.