Που στεγνώνεις;

Γιατί οι σταγόνες βουλιάζουν στο έδαφος,  ποιος τις καταδίκασε να πεφτουν εκστατικα,  να διαλύονται και να δροσιζουν τα πατηματα μας;

Που περπατας;

Με σκέφτεσαι;

Σε ποιον μιλάς βαριεστημενα;

Θα στεγνώσει το μελάνι πριν με ξεχάσεις, σαν τις σταγόνες κι εγώ θα δροσισω για λίγο την σκεψη σου, καμμια φορά και το μαξιλάρι σου,  μα θα στεγνώσω.

Σαν όλα αυτά που ειπώθηκαν,  που παλιωσαν κιτρινισαν σε κάποιο συρτάρι.

Θυμάσαι πως σκοτεινιάζε κάθε φορά που απομακρυνοσουν;

Μπορουσες να μυρίσεις την βροχή και να την αγαπάς όπως κι εγώ.

Τώρα πως μυρίζεις;

Που στεγνωνεις εσυ;