Ονειρουπολη

Ηταν μια πολη διαφορετικη απο ολες τις αλλες.
Οι κατοικοι που ζουσαν εκει  ηταν  ενας κι  ενας με μοναδικο  κριτηριο, μια καρδια ολογιομη , ανοιχτη ,ετοιμη να αλλαξει τον κοσμο με την δυναμη της.
Κανενα χρωμα, εθνικοτητα η θρησκεια δεν ηταν φραγμος, ετσι μπορουσες να δεις και να ακουσεις χρωματα και γλωσσες αγνωστες που ενωνονταν δημιουργωντας εναν τεραστιο κυκλο αγαπης.
θα επρεπε να κυριαρχει ασσυνενοησια ,μα οχι.
Τα σπιτια δεν ηταν πλουσια μα ηταν γεματα, οι πορτες ανοιχτες και η βλαστηση πλουσια, η καθαρια εικονα του χωριου το εκανε να λαμπει σαν διαμαντι .
Τα παιδια δεν ειχαν σχολεια μα αλανες γεματες παιχνιδια, κατασκευες ,ζωα και μαθαιναν να φυτευουν να καλλιεργουν την φυση και τον εαυτο τους.
Μικρες βιβλιοθηκες στολιζαν καθε δρομο ,καθε σπιτι και γωνια του μικρου χωριου.
Οι κατοικοι νοιαζονταν και βοηθουσαν ο ενας τον αλλον γνωριζοντας τον καθε ενα απο αυτους ονομαστικα, καθως και τις αναγκες του, ετσι καθε κυριακη μαζευονταν σε ενα τεραστιο γλεντι στην μεγαλη πλατεια ανταλαζοντας αγγιγματα , γευσεις και μουσικες  ο καθενας απο τα δικα του ηθη και εθιμα που κουβαλουσε απο την μητρικη του χωρα, ετσι γνωριζαν ολοενα και πιο πολυ ο ενας τον αλλον.
Κακια, φθονος και μισος δεν χωρουσε στο χωριο και καθε φορα που καποιος ξεσπουσε , τον συνετιζαν με την αγαπη τους οχι απομακρυνοντας τον μα αγκαλιαζοντας και μιλωντας του για ωρες, τον εβαζαν να παρατηρει τα παιδια ,τα γελια τους και την αγνη συμπεριφορα τους.
Μα αυτο που εκανε το χωριο μοναδικο ηταν
οτι ολοι εβλεπαν το ιδο ονειρο καθε βραδυ, ολοι οι κατοικοι απο τοτε που αποφασισαν να ανοιξουν την καρδια τους και τον εαυτο τους στην αγαπη ,καθε φορα που επεφταν να κοιμηθουν ονειρευονταν το ιδιο ονειρο.
Εναν κοσμο γεματο αγαπη ,μια γνωση εξω απο τις γραμμες και τα πρεπει, αγκαλιες απο χιλιαδες χερια ενωμενα , εξαλειψη του μισους και προσωπα χαμογελαστα, ξεχωριζαν στο ονειρο τα δικα τους μα εβλεπαν κι αλλα αγνωστα να προστιθενται ολοενα και πιο πολλα μεχρι που ο κυκλος θα εσπαζε, τα συνορα και ολοι μαζι θα ενωνονταν σε ενα , ενα ολοκληρο συμπαν που εσφυζε απο αγαπη.
Ξυπνησα με ενα χαμογελο γιατι ειχα και εγω το ιδιο ονειρο κι αναρωτιεμαι αν ειμαι ηδη κατοικος της ονειρουπολης γιατι εδω μεσα στο μισος και στην κακια δεν χωραω ,περισσευω κι απτα ονειρα σας ακομα, γιαυτο αφηστε με να κοιμηθω μην με ξυπνατε παρα  μονο οταν αυτος ο κοσμος ,ξυπνησει..